چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی

چه بغض ها که در گلو رسوب شد نیامدی

خلیل آتشین سخن؛ تبر به دوش، بت شکن

خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی

برای ما که خسته ایم نه ؛ ولی

برای عدّه ای چه خوب شد نیامدی

تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام

دوباره صبح؛ ظهر ؛ نه غروب شد، نیامدی

مـــهــــدی جــــان

سئوالی ساده دارم از حضورت

من آیا زنده ام وقــــت ظهورت؟!...

اگر که آمـــــدی من رفته بودم

اسیر سال و ماه و هفته بودم

دعایم کن دوباره جـــــان بگیرم

بیایـــــم در رکاب تو بمیــــــرم